این نوشتار مبانی نظری و پیشینه تحقیق اثربخشی ورزش را در پژوهش های داخلی و خارجی مورد بررسی قرار می دهد. 

تحقيقات بسياري نشان داده است که در جريان فعاليت‌هاي ورزشي شديد ميزان ترشح اندورفين‌ها افزايش مي‌يابد و به همين دليل ورزشکاران پس از انجام تمرينات احساس لذت و آرامش خاصي مي‌کنند. با توجه به شباهت بين اندورفين‌ها و ترکيبات افيوني، ورزش کردن مي‌تواند جايگزين سوء مصرف مواد مخدر در معتادان شود(وایت لو، 2008). در نتيجه تمرينات ورزشي مدام، ميزان جريان خون در مغز افزايش مي‌يابد. افزايش جريان موجب اکسيژن رساني و تغذيه بهتر نرون‌هاي مغز شده و از تنگ شدن عروق مغز جلوگيري مي‌کند. اين تاثيرات خود موجب پيشگيري از فراموشي و زوال توانمندي‌هاي ذهني در سالمندي مي‌شود. تمرينات ورزشي همچنين موجب آزادسازي نوعي فاکتور رشد به نام  B.D.N.F مي‌شود که مي‌تواند نرون‌ها را در مقابل آسيب و صدمه مقاوم نموده و از بروز بيماري‌هاي آلزايمر و پارکينسون تا حدود زيادي جلوگيري کند(توکویاما، 2000).

 پژوهشگران همچنين دريافتند که سالمنداني که در يک برنامه تمريني قدرتي و انعطافي به مدت يک ساعت سه بار در هفته و در طول 4 ماه شرکت کردند عملکردشان در اجراي آزمون‌هاي حافظه، بهبود يافت. اگر چه اين گونه بهبود حافظه بيشتر در سالمنداني که تمرينات هوازي انجام مي‌دهند رخ مي‌دهد، اما تحقيقات بيشتر نشان داده است که هيچ تمرين ورزشي نسبت به تمرينات ورزشي ديگر از لحاظ تاثير بر حافظه برتري ندارد. به عبارت ديگر بين ورزش‌هاي مختلف از حيث تاثير بر حافظه تفاوت معني داري مشاهده نمي‌شود(لوریان، 2001).

فهرست مطالب

فصل دوم چارچوب نظری و پیشینه پژوهش اثربخشی ورزش

فهرست مطالب
مقدمه ای بر روانشناسي ورزش
فرضياتي در تبيين تأثيرات ورزش
تأثير ورزش در شخصيت
تأثير ورزش در اخلاق و رعايت حقوق ديگران
تأثير ورزش در کاهش افسردگی
تأثير ورزش در کاهش اضطراب
نقش ورزش در پر کردن اوقات فراغت
تأثير ورزش بر فرهنگ
تأثير ورزش بر حافظه

يشينه تحقيقاتي 
پيشينه داخلی
پيشينه خارجی 

منابع و مآخذ
منابع فارسی    
منابع انگلیسی